الفاظ کنایهالفاظ کنایه، الفاظ غیر آشکار در مقصود متکلم و محتاج قرینه است. ۱ - تعریفالفاظ کنایه، مقابل الفاظ صریح می‌باشد و به الفاظی گفته می‌شود که معنای اراده شده از سوی متکلم در آنها، مستتر و پنهان می‌باشد؛ یعنی معنای مراد به جز با آوردن قرینه شناخته نمی‌شود، چه لفظ کنایه در معنای مراد، حقیقت باشد و چه مجاز، مانند آن که گفته شود: «فلان کثیر الرماد» و اراده جود و سخاوت او شود. ۲ - نکتهاین اصطلاح، نزد اصولی‌های اهل سنت عام تر از «کنایه» در اصطلاح دانشمندان علم بیان است، زیرا شامل حقیقت و مجاز ، هر دو، می‌شود. [۱]
اصول الفقه الاسلامی، زحیلی، وهبه، ج۱، ص۳۰۹.
[۲]
اصول السرخسی، شمس الائمه سرخسی، محمد بن احمد، ج۱، ص۱۸۷.
[۳]
کتاب التعریفات، جرجانی، محمد بن علی، ص۸۱.
[۴]
جعفر، فرهنگ معارف اسلامی، سجادی، ج۴، ص۵۸.
۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۲۳۸، برگرفته از مقاله «الفاظ کنایه». رده‌های این صفحه : الفاظ
|